Leeg nest..

Terwijl ik net mijn schoenen uit trap en neer plof op mijn mini serre na een lange werkdag besefte ik het pas echt. Ze zijn weg.
Mijn lieve lieve lieve nichtjes die mij de afgelopen 2.5 week hebben lastig gevallen zijn op het vliegtuig terug naar de regen. Terwijl ik rondkijk in mijn, door hun opgeruimde, huis dringt rustig tot mij door dat ik weer 'alleen' ben. Eerlijk is eerlijk de 2.5 week waren rete zwaar, want naast een fulltime baan is het vermaken van je nichtjes toch wel een zware opgave. Maar ik heb geen moment spijt gehad dat ik deze twee terror nichten bij mij in huis heb genomen.
2.5 week vol gezelligheid van je vertrouwde omgeving. Dat gun je iedereen die hier op het eiland zit. En dan kan ik niet ontkennen dat het soms ook vermoeiend is dat wanneer je klaar bent met werken (of je een keer wilt uitslapen) ze graag nog ergens heen willen. Maar gelukkig was dat bij Celine en Lissa (of voor de Arubanen: Wendy en Linda) het probleem niet. Zij vermaakt zich prima als ik lekker mijn bed in kroop of andere plannen had. Mi hopi bunita sushi's ik heb van jullie genoten! <3

En nu back to reality! ik heb al een lange tijd niks van mijzelf laten horen. Nou het bovenstaande verhaal verklaard misschien wel iets :) Inmiddels ben ik al 3 maanden op het eiland en ik vermaak mij nog prima. Het werk is nog elke dag een belevenis opzich en het eiland begint steeds meer wennen. Vooral nu mijn nichten er waren besefte ik dat ik toch al redelijk Arubaan ben geworden. Zo plan ik tegenwoordig zo min mogelijk en leef ik met de dag.

Afgelopen weken zijn er weer een hoop dingen gebeurd. En ondanks dat dit 'One Happy Island' is, heb ik toch ook behoorlijk wat tegenslagen gehad. Zowel berichten van thuisfront als berichten op het eiland zelf. Ik ga hier vooral geen woorden aan vuil maken, maar zo zie je dat echt niet alles feest is als je alleen weg bent. ;) Dan is het soms best fijn om even een schouder te hebben van een ander.
Maar tegelijk geniet ik nog bijna elke dag, vooral van mijn vrije dagen aangezien die vaak toch wel echt als vakantie voelen. (al begin je op je vrije dag rond 16:00 uur wel te denken: pff morgen begint mijn werkweek weer) haha!

Nu krijg ik vaak de vraag: Vermaak je je nog steeds op het kleine eiland. Daarop wil ik als eerste zeggen: in mijn hoofd was Aruba ongeveer 10 keer kleiner door iedereen die vertelde dat Aruba zo extreem klein was. Dus daardoor valt het allemaal reuze mee. Dus bedankt daarvoor! haha
Daarbij kan je jezelf afvragen: Wat doe jijzelf eigenlijk op een werkdag, hoeveel dingen doe je nog als je een wegdag hebt. Ja precies weinig dingen (behalve boodschappen, schoonmaken, etc.). Ik zit hier nu 12 weken, dus ik heb 12 vrije dagen gehad. Dus in dat opzicht vermaak ik mij nog prima. Tuurlijk heb ik inmiddels de grootste trekpleisters van het eiland inmiddels wel gezien, maar juist de onbekende plekken zijn vaak veel mooier op dit eiland. Dus in dat opzicht vermaak ik mij nog prima.

Ook op werk komen nog steeds de meest interessante situatie voorbij. Zowel in positieve als negatieve zin. Want hoe mooi is het als je de meeste lastige, chagrijnige, veel eisende mensen toch nog met een grote glimlach naar buiten krijgt en je bedanken voor de geweldige avond en service. Daar wordt je dan toch zelf ook weer blij van. Nou en vandaag had ik weer het genoegen om dit soort lastige bezoekers aan het eind van mijn dienst toch met zeer tevreden gezichten achter te laten in handen van mijn collega's.
Dus ik kon weer vredig naar huis.

Nu eenmaal thuis met mijn laptop op schoot drink ik nog even een ''Chill'' en ga ik zo lekker mijn bed in, want de afgelopen nachten ben ik wat slaap tekort gekomen!
Slaap lekker! of in jullie geval Goede morgen! :)